Czy można być otyłym, ale nadal zdrowym? Oczywiście.

Mężczyzna z nadwagą utrzymujący zdrowy styl życia poprzez aktywność fizyczną

Jest prawdą, że otyłość to nie tylko problem estetyczny ale zdrowotny (cukrzyca, bezdech senny, rak, itd). Okazuje się, że nawet niektóre osoby z otyłością są poza tym zupełnie zdrowe! Czyli: Pan otyły ale zdrowy oraz Pani otyła ale zdrowa!

Okazuje się, że nawet niektóre osoby z otyłością są poza tym zupełnie zdrowe!

Fachowo takie osoby określa się otyłe, zdrowe metabolicznie. W publikacjach na ten temat takie osoby określa się Metabolically Healthy Obesity – w skrócie MHO.
Jest to termin odnoszący się do osób, które mimo otyłości nie wykazują typowych dla niej problemów zdrowotnych, takich jak insulinooporność, wysokie ciśnienie krwi, dyslipidemia czy przewlekłe, toczący się ogólnoustrojowy stan zapalny.

Niestety te zdrowie nie jest dane na zawsze. Jest to stan, który może ulec zmianie z czasem, zwłaszcza bez interwencji dotyczących stylu życia.

Jaki procent osób z otyłością jest zdrowych (MHO)?

Szacuje się, że odsetek ten może wynosić od 10% do 30% wszystkich osób z otyłością, czyli nawet co 3. osoba otyła jest poza otyłością ZDROWA. Warto jednak pamiętać, że otyłość, nawet jeśli jest metabolicznie „zdrowa” w danym momencie, nadal wiąże się ze zwiększonym ryzykiem problemów zdrowotnych w przyszłości, w tym chorób serca. Dlatego zaleca się utrzymanie zdrowego stylu życia i, jeżeli to możliwe, redukcję masy ciała.

10%
Otyłych, ale zdrowych

Jakie badania dają więcej informacji o zdrowiu osoby otyłej?

  1. Ocena stłuszczenie wątroby. Sprawdza się, czy jest niealkoholowe stłuszczeniowe zapalenie wątroby, to jedna z form niealkoholowej choroby tłuszczowej wątroby (NAFLD). Jest to poważny stan, który rozwija się, gdy nagromadzenie tłuszczu w wątrobie prowadzi do zapalenia i uszkodzenia komórek wątroby. Choć stłuszczenie wątroby samo w sobie może nie prowadzić do istotnych problemów zdrowotnych, pogorszenie się tego stanu może prowadzić do marskości wątroby i niewydolność wątroby. Czynniki ryzyka prowadzące do stłuszczenie obejmują otyłość, cukrzycę typu 2, wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów oraz wysokie ciśnienie krwi.
  2. Badanie w kierunku cukrzycy: oznaczenie we krwi HbA1c; pełna nazwa to hemoglobina glikowana lub glikohemoglobina, to forma hemoglobiny – białka w czerwonych krwinkach, które przenosi tlen – która jest chemicznie połączona z glukozą. Poziom HbA1c w krwi jest bezpośrednio proporcjonalny do średniego poziomu glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2 do 3 miesięcy.
    Test HbA1c jest używany do diagnozowania i monitorowania cukrzycy. Daje lepsze informacje o ogólnym poziomie glukozy we krwi osoby przez dłuższy okres czasu, co jest przydatne, ponieważ poziom glukozy we krwi może się zmieniać z dnia na dzień, a nawet z godziny na godzinę.
    Wysoki poziom HbA1c oznacza, że poziom glukozy we krwi był średnio wysoki w ciągu ostatnich kilku tygodni do miesięcy, co może sugerować niekontrolowaną cukrzycę lub inne problemy metaboliczne. Niski poziom HbA1c oznacza, że poziom glukozy we krwi był średnio niski.
  3. Badanie HOMA (Homeostatic Model Assessment; Ocena Modelu Homeostatycznego) to metoda obliczeniowa, która pozwala w przybliżeniu ocenić insulinooporność (brak wrażliwości komórek ciała na insulinę) i funkcję komórek beta trzustki, które produkują insulinę. Model HOMA jest często stosowany w badaniach naukowych oraz przy badaniu chorych – dla rozpoznania i leczenia cukrzycy i stanów przedcukrzycowych.
    Liczy się to na podstawie pomiaru poziomu insuliny i glukozy na czczo, za pomocą wzorów:
    HOMA-IR (insulinooporność) = (glukoza na czczo [mmol/l] x insulina na czczo [µIU/ml]) / 22.5
    HOMA-B (funkcja komórek beta) = (20 x insulina na czczo [µIU/ml]) / (glukoza na czczo [mmol/l] – 3.5)
    Wysoki wynik HOMA-IR sugeruje insulinooporność, co oznacza, że komórki ciała nie reagują na insulinę tak skutecznie, jak powinny. Niski wynik HOMA-B sugeruje zmniejszoną funkcję komórek beta, co oznacza, że trzustka nie produkuje tyle insuliny, ile powinna.
    Badanie HOMA wykonuje się na podstawie standardowego testu krwi, który musi być wykonany na czczo, co oznacza, że pacjent nie powinien jeść ani pić niczego poza wodą przez co najmniej 8 godzin przed badaniem.